Basgitaar spelen doe ik al sinds '74/'75 en dat is natuurlijk begonnen met een simpel goedkoop 4 snarig JB imitatie basje en daarna langzaam gegroeid tot wat het is vandaag.....

Steve.

MUSIC...



Bassen.... hoe het begon!

Ergens in de tijd kreeg ik een gitaar van mijn ouders en een versterker van mijn broer (die heb ik beide nog). Een paar jaar later kwam ik bij toeval in aanraking met een basgitaar en toen wist ik: dat is mijn instrument. In die tijd kocht en luisterde ik heel veel muziek (u weet wel, op van die grote zwarte ronde cd's...). En zo kwam ik ergens rond '78/'79 in aanraking met de muziek van Japan die hun extravagante stijl steeds meer veranderde. Uiterlijk maar ook muzikaal. De bassist Mick Karn (R.I.P.) speelde op een fretloze bas (Wall) en dat begon me steeds meer te intrigeren. Dus zelf ook een fretloze (Ibanez) gekocht, (die ik overigens nooit had moeten wegdoen, maar dat terzijde). PINO PALLADINO is een van mijn andere voorbeelden.

Enfin het fretloos spelen begon me dus steeds meer en meer te interesseren maar speel zowel gefret en fretloos, mede doordat ik ook steeds vaker in (cover)bandjes ging spelen.

Ergens in de tijd ben ik van 4 naar 5 snarige bassen (fretloos en gefret) over gegaan. Mijn stijl is voornamelijk "fingerpicking", het betere trek en pluk werk is niet echt voor mij weggelegd en laat ik graag aan anderen over, die daar veel beter in zijn.....





Waarom ik het doe....

Gewoon omdat het verschrikkelijk leuk is om op te treden, ongeacht in welke band..... Ik vindt het gewoon leuk om publiek te vermaken en met mede muzikanten een prestatie neer te zetten...





Optreden...

Natuurlijk kan ik wel een bloemlezing geven over hoe, wat, wie, wanneer en waarom. Gebr. De Nobel, Tripodia, Musicon, Blues café Apeldoorn, kleine en grote feesten, kleine en grotere kroegen, "alles" wel een keer meegemaakt, heel veel bijzondere zaken met bijzondere muzikanten en op voor mij, bijzondere plekken. Eentje springt er natuurlijk bovenuit, dat is uiteraard mijn 1 malige ervaring in Carre, Amsterdam. Dat optreden is voor mij persoonlijk uiteraard legendarisch. Een uurtje of 2 later stond Van Morrison op dat podium te spelen waar ik vlak daarvoor ook had staan spelen. Dat zegt overigens NIETS over mijn kwaliteiten, maar wel alles over mijn bucketlist. Je realiseert je overigens pas later hoe speciaal dat optreden is geweest op die legendarische plek.



Tegenwoordig speel ik in de coverband Los Zand, veel Nederpop, maar niet uitsluitend. Grootste deel is Blöf.
Voor een kleine band impressie zie hier of hier (vanaf 1:34).



..

..

Terug naar het

BEGIN...